Wist je dat er een emotionele overgang is? Deze kan al rond je 40e jaar beginnen, bij zowel vrouwen als mannen. Je gaat dan, wellicht onbewust, een balans van je leven opmaken:

• Doe je nog waar je blij van wordt?
• Wil je nog wel datgene blijven doen waar je nu mee bezig bent?
• Wil je je nog wel druk maken om allerlei zaken die er misschien helemaal niet meer toe doen?
• Zit je nog lekker in je vel?
• En alle overtuigingen die je hebt, zijn die nog waar of beginnen die een beetje te schuren?

Veel van die overtuigingen heb je van huis uit meegekregen en heb je als waarheid aangenomen. Ze hebben je ook gediend en je gebracht tot waar je nu bent. Maar sommige overtuigingen zijn heel beperkend. En die beperking zit hem erin, dat je niet je leven kunt leiden zoals je graag zou willen. Gedachtes die dan opkomen kunnen zijn: “Wat zullen de buren wel niet denken?” “Dat kan ik toch niet maken ten opzichte van mijn collega’s?” “Dit is toch de vuile was buiten hangen?” “Voor mezelf opstaan, dat kan toch niet? Ik ben altijd zo’n pleaser voor anderen en nu zal ik dat ineens veranderen? Dat voelt vast raar en daarom doe ik het maar niet, want ik ben bang voor de mening van anderen.”

Weet je, je bent niet de enige die worstelt met de emotionele overgang. Veel mensen kampen daarmee. Vaak wordt het verbloemd door o.a.:

• heel hard te werken,
• niet met je gevoel bezig te zijn,
• verbaal erg aanwezig te zijn; jezelf te overschreeuwen
• uiterlijke schijn: kijk eens hoe leuk ik het heb of wat ik financieel al bereikt heb
• lusteloos zijn

Als je diep van binnen kijkt voel je je wellicht onzeker, een beetje wiebelig, heb je het gevoel dat je op een wipwap zit. Of je staat op een splitsing en vraagt je af: moet ik linksaf of rechtsaf? Je kunt door blijven gaan op de oude weg en daar is ook helemaal niets mis mee, zolang het goed voelt voor jou. Doe dan vooral wat bij je past.

Maar het probleem is vaak dat het niet meer goed voelt, maar dat je niet weet hoe je uit dat harnas of die structuur moet breken, want je bent dat al zo lang gewend. Het is dan raar om dingen anders te gaan doen.

Zelf zat ik heel erg in de ontkenning van mijn emotionele overgang. Van de lichamelijke klachten van de overgang wist ik dat die erbij hoorden, dus al die opvliegers e.d. nam ik voor lief. Maar de emotionele kant daar wilde ik niets van weten, want dan moest ik zaken, die ik diep had weggestopt, aankijken. Ik voelde me nog jong, ik wilde er niet aan toegeven dat ik wat ouder werd en daardoor ook minder zou kunnen. Ik ging nóg harder werken, ik ging nóg meer hooi op mijn vork nemen, nóg vaker sporten, eigenlijk alles om het onvermijdelijke toch maar uit de weg te gaan. En dat heeft er in geresulteerd dat ik me over de kop werkte, ik zat niet meer lekker in mijn vel en ik had geen energie meer om leuke dingen te doen. Ik kon nergens meer écht van genieten.

Ik had destijds graag geweten wat ik nu weet, dan was ik er toen anders ingegaan. Ik zou meer hebben onderzocht wat mij zo tegenhield en waarom ik zo hard moest werken van mezelf. Maar goed, het was nooit te laat om te leren en ik ben, weliswaar later, aan mezelf gaan werken. Nu weet ik dat het te maken had met o.a. onverwerkte emoties, niet de juiste werkplek voor mij, drang om me te bewijzen en geaccepteerd en gewaardeerd worden door anderen. Door daarmee aan de slag te gaan kon ik een heleboel oud zeer loslaten en kwam ik veel lekkerder in mijn vel te zitten.