Door alles wat je in het leven hebt meegemaakt en geleerd reageer je op een bepaalde manier. Dat heeft je gebracht tot waar je nu bent, maar eigenlijk past het niet meer bij je. Misschien voel je wel dat je een rol aan het spelen bent. Of ben je bang om je hoofd boven het maaiveld te steken, omdat je denkt dat-ie dan afgehakt wordt. Deze herken je ook vast wel: ik ben niet goed genoeg.

Sommige zaken, en dat kan van alles zijn, willen gezien worden. Vaak zijn ze heel ver weggestopt om de emoties en de pijn niet meer te hoeven voelen. En elke keer dat het toch de kop weer opsteekt, wordt het verder weggeduwd. Je kunt het vergelijken met een strandbal die je onder water probeert te duwen: hoewel het een lichte bal is, kost het je best wat energie. Stel je eens voor hoeveel kracht het kost als je die bal constant en voor langere tijd onderduwt.

Eigenlijk ben je dan een wandelend hoofd en voel je de rest van je lijf niet. Doordat je de lat voor jezelf zo hoog legt om een goede ouder, vriend(in), echtgenoot, werknemer, sporter te zijn, brengt dat een hoop gepieker met zich mee. Hoe houd je alle ballen in de lucht? In je hoofd ben je allerlei plannen aan het bedenken. Druk, druk, druk.

Dat gevoel van onveiligheid kan vanuit heel vroeger komen. Als baby/jong kind was je helemaal afhankelijk van jouw ouders/verzorgers. Bijvoorbeeld: als baby kon je alleen communiceren d.m.v. huilen, als je honger had of aandacht wilde. Als je niet gelijk werd opgepakt kon je dat registreren als onveilig. Zoals vroeger regelmatig gezegd werd: Van huilen werd je sterk en je kreeg er goede longen van, overigens met de beste bedoelingen. Maar eigenlijk werd er niet aan een basisbehoefte voldaan en het gevoel van veiligheid werd aangetast.

Toen je geboren werd had je al veel levensenergie. Door alles wat je meegemaakt en geleerd hebt of wat je omgeving je voorgehouden heeft, is er een bepaald kooitje om je heen geplaatst. En dat kooitje dat past niet meer; je wilt er wel uitbreken.

Misschien is daar nu de tijd voor. Dat je langzaam maar zeker de deur van dat kooitje op een kier gaat zetten, eens naar buiten gluurt en eens kijkt wat er buiten allemaal is. En ik snap dat je daar onzeker over bent, dat je iets hebt van: ja maar, het is zo eng buiten dat kooitje.

Gedurende je leven maak je van alles mee. Veel mooie dingen, maar ook verdrietige zaken. En als je die niet doorleefd hebt, zetten die zich vast in je lichaam. Je neemt als het ware ballast mee in je koffer of rugzak.
Bekijk die ballast eens als een kledingstuk waar je uitgegroeid bent: het begint een beetje te knellen en te schuren en het zit niet meer zo lekker.