Al die drukte creëert een hoop onrust in je lijf. En wellicht vind je van jezelf dat je moet presteren, want je wilt een goede werknemer, partner, ouder, enz. zijn. Een portie gezonde stress helpt je om te presteren, maar als er niet genoeg ontspanning tegenover staat is het evenwicht weg. Doordat je steeds in de hoogste staat van paraatheid bent krijgt je lichaam geen kans om zich te ontspannen. De adrenaline blijft door je lijf stromen en doordat het niet afgebroken kan worden op een natuurlijke manier, gaat je lichaam verkrampen, verstijven. Je voelt misschien wel een stijve nek of schouders die zeer doen. Allemaal van die vage lichamelijke klachten die niet te duiden zijn met een directe oorzaak. Ze ontstaan sluimerend in je lijf.

Het gaat er niet over dat je dan overal nee op moet gaan zeggen. Het gaat om een goede balans vinden en dat je overwogen ‘ja’ zegt, wanneer het écht goed voelt voor jou. En dat is zeker niet egoïstisch; je komt voor jezelf op en dat levert jou veel energie op omdat je dingen doet die goed voor jou zijn. En dat betekent niet dat je niet van een ander houdt of de kantjes er vanaf loopt, juist niet. Je dwingt respect af dat je voor jezelf gaat staan, dat je laat zien wie je echt van binnen bent.

Vaak zie je in een dicht bos, dat een zaailing die onder grote bomen staat wat verpieterd. Dat hij niet kan groeien zoals die zou willen. En als er dan wat om hem heen wordt weggekapt, dan zie je dat die boom helemaal opleeft en echt gaat groeien, breder wordt en de hoogte ingaat.