Waar beginnen je ogen van te stralen als je het erover hebt?
Waar ben je heel enthousiast over?
Wat geeft je veel energie?
Wat zie je als je passie?

Hoe waren de feestdagen voor je? Heb je genoten of ben je blij dat ze achter de rug zijn en het ‘gewone’ leven zijn gangetje weer gaat?

Ik was geveld door de griep en heb daardoor weinig van de feestdagen meegekregen. Op zich vond ik het jammer dat ik niet aan de gezelligheid kon meedoen, maar het dwong mij ook tot vertraging: luisteren naar wat mijn lichaam nodig had en het dat ook geven. Lief zijn voor mezelf. En dat heeft me heel goed gedaan. Het hoofd uitzetten en met de flow meegaan.

Heb je het ook wel eens dat je in een situatie zit waarin je helemaal overweldigd wordt door de dingen die tegen je gezegd worden? En dat je achteraf denkt: ik had dit kunnen zeggen, en dat of zus en zo kunnen reageren? Maar ja, je hebt het niet gezegd en vaak geef je jezelf dan ook nog op je kop dat je over je heen hebt laten lopen.

NieuwjaarEen nieuw jaar ligt voor je. 365 dagen, als lege bladzijden, die je zelf nog helemaal kunt gaan vormgeven, inkleuren en creëren. Misschien heb je wel goede voornemens om dingen écht anders te gaan doen dit jaar. Wil je eindelijk de stap naar je mooiste...

Laatst was ik met een mooi mens een sessie aan het doen op de hei. Gewoon in de vertraging: niks moet, alles mag. En vanuit die slow motion voelen wat zij nodig had en daarbij enkele oefeningen inzetten. Dat leverde haar veel inzichten op.

Vertraging is af en toe heel belangrijk, ook om naar je diepere zelf te kunnen gaan. Wat de afgelopen periode allemaal is gebeurd, zoals het overlijden van een goede vriend, heeft me een pas op de plaats laten maken.

Al heel lang heb ik een wens om vrouwen meer met elkaar te verbinden en in goede energie dingen met elkaar te delen. Vaak zie je in werksituaties of bij vrouwen onderling dat er een soort kift is. Jaloers zijn op een ander, omdat zij het net even beter doet dan jezelf of er leuker uitziet.

Lange tijd liep ze tegen de beperkende overtuiging “ik ben niet goed genoeg” aan. Vol enthousiasme begon ze aan allerlei dingen, maar na een tijdje zakte dat weer in, want ze voelde zich te onzeker om door te pakken. Dat maakte mede dat ze niet lekker in haar vel zat en ze zocht steeds naar uitvluchten om iets niet te hoeven doen. Ze zat een beetje in een neerwaartse spiraal.

Herken je dit?

“Ik ben niet goed genoeg.”
Dat heb ik een stemmetje lang horen zeggen. Ik voelde me minder dan een ander, geloofde niet in mezelf en had niet zoveel zelfvertrouwen. Ik maskeerde dat met hard werken, me 120% inzetten en goede kwaliteit leveren. Dat bracht me veel en ik kreeg er waardering voor, maar ik was steeds bang dat men er doorheen zou prikken en vond dat ik maar wat deed. Soms kreeg ik er een vieze smaak van in mijn mond.

True Colors, het mooie nummer van Cindy Lauper.

Alles wat je meemaakt en denkt te moeten doen kan je ware zelf verbergen. Soms doe je je anders voor dan je bent, omdat je wellicht aan verwachtingen van jezelf of anderen wilt voldoen. Misschien wil je wel laten zien dat je die sterke man of vrouw bent die alles aankan.

Wist je dat er een emotionele overgang is? Deze kan al rond je 40e jaar beginnen, bij zowel vrouwen als mannen. Je gaat dan, wellicht onbewust, een balans van je leven opmaken:
- Doe je nog waar je blij van wordt?
- Wil je nog wel datgene blijven doen waar je nu mee bezig bent?
- Wil je je nog wel druk maken om allerlei zaken die er misschien helemaal niet meer toe doen?

Hoe gaat het met je? Zit je lekker in je vel? Of heb je (vage) lichamelijke klachten?

Wellicht zijn het signalen van je lichaam dat er iets niet in balans is. Dat stress de overhand heeft gekregen, wat zich uit in pijnklachten.
Ervaar je veel stress? Weet je niet wat je het eerste of laatste moet doen? Is je to-do lijstje zo lang dat je eigenlijk niet meer weet wat de hoogste prioriteit heeft?

Betrap je jezelf er wel eens op dat je veel ja zegt, terwijl je eigenlijk nee bedoelt?
Wil je altijd aardig gevonden worden en zeg je daarom maar ja in meerdere situaties?

Eigenlijk laat je dan over je grenzen gaan. Want je voelt al aan dat dingen niet goed voor je zijn, maar toch zeg je maar ja om de lieve vrede te bewaren of omdat je dat stapje extra wilt doen op je werk.

Heb je wel eens last van je nek en schouders? Het gevoel dat je een heleboel zware ballast meedraagt in je rugzak?

Toen je geboren werd, had je al alle kracht die je nodig hebt in je. Vergelijk het eens met bijvoorbeeld een beukennootje. In dat beukennootje zit al de volledige volwassen boom. En die boom kan uitgroeien als die voldoende ruimte heeft, veel zonlicht krijgt en de omstandigheden goed zijn.

Hoe zou het voor je zijn om te stralen zoals je echt bent? Om buiten de lijntjes te kleuren en niet mee te lopen in wat anderen van je verwachten?
Hoe zou het voor je zijn om je authentieke zelf te zijn? De diamant in jezelf op te poetsen zodat die gaat stralen?

Hoe lang houd jij al een strandbal onder water?

Heb je wel in de gaten hoeveel kracht jou dat kost om die bal steeds onder te duwen?
En als je de bal loslaat plopt die gelijk weer omhoog, dus eigenlijk was het vergeefse moeite.
De energie die het jou kost kun je eigenlijk niet missen. Je hebt die zelf nodig. De strandbal staat misschien wel voor overtuigingen of emoties die je niet wilt aankijken.

Heb je wel eens een wervelstorm in je hoofd? Dat je zó druk bent omdat je nog allerlei dingen moet doen?

Eigenlijk ben je dan een wandelend hoofd en voel je de rest van je lijf niet. Doordat je de lat voor jezelf zo hoog legt om een goede ouder, vriend(in), echtgenoot, werknemer, sporter te zijn, brengt dat een hoop gepieker met zich mee. Hoe houd je alle ballen in de lucht? In je hoofd ben je allerlei plannen aan het bedenken. Druk, druk, druk.

Heb jij wel eens het gevoel dat je je wilt verstoppen? Dat je je niet veilig voelt in de omgeving waar je bent? Of dat je iets uit de weg wilt gaan omdat het niet fijn voelt?

Dat gevoel van onveiligheid kan vanuit heel vroeger komen. Als baby/jong kind was je helemaal afhankelijk van jouw ouders/verzorgers. Bijvoorbeeld: als baby kon je alleen communiceren d.m.v. huilen, als je honger had of aandacht wilde. Als je niet gelijk werd opgepakt kon je dat registreren als onveilig.

Toen je geboren werd had je al veel levensenergie. Door alles wat je meegemaakt en geleerd hebt of wat je omgeving je voorgehouden heeft, is er een bepaald kooitje om je heen geplaatst. En dat kooitje dat past niet meer; je wilt er wel uitbreken.

Misschien is daar nu de tijd voor. Dat je langzaam maar zeker de deur van dat kooitje op een kier gaat zetten, eens naar buiten gluurt en eens kijkt wat er buiten allemaal is.

Gedurende je leven maak je van alles mee. Veel mooie dingen, maar ook verdrietige zaken. En als je die niet doorleefd hebt, zetten die zich vast in je lichaam. Je neemt als het ware ballast mee in je koffer of rugzak.

Bekijk die ballast eens als een kledingstuk waar je uitgegroeid bent: het begint een beetje te knellen en te schuren en het zit niet meer zo lekker.

Je zou vast graag gelijk op de top van de berg zijn. Dat zou mooi zijn als dat zou lukken, maar zo werkt het helaas niet. Misschien zie je ook als een berg tegen de reis op; voor de een kan het een hoge berg zijn, voor de ander een heuvel. Elke reis begint met de eerste stap. Dat hoeft maar een klein muizenstapje te zijn. Als je 100 van die muizenstapjes zet kom je ook verder.

Hoe voelt het: in verbinding zijn met jezelf?

Voor mij voelde het als thuiskomen. Jaren ben ik bezig geweest met wat anderen van mij vonden. Ik wilde het iedereen naar de zin maken; ik wilde aardig gevonden worden. Daardoor zette ik mezelf vaak op de laatste plaats. Op mijn werk deed ik 120% mijn best, zodat ik de waardering kreeg waar ik zo naar op zoek was. Ik liep mezelf voorbij en schakelde mijn gevoel uit. Ik was niet in verbinding met mezelf.

We hebben ze allemaal: vanuit onze vroegste jeugd hebben we al overtuigingen aangenomen die je als waarheid bent gaan zien. Je kent vast wel uitdrukkingen als: “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg” of “niet de vuile was buitenhangen”. Meegegeven door onze ouders/verzorgers of omgeving met de beste bedoelingen.

Je zit al wat langer niet lekker in je vel. Je hebt (vage) lichamelijke klachten, stress, burn-out- of (emotionele) overgangsverschijnselen. Ook weet je niet of je nog wel op de juiste werkplek zit.

Diep van binnen wil je het roer wel omgooien, maar weet je nog niet hoe.

Kun je je deze vraag nog herinneren van de basisschool?

Ik wilde graag cowboy of indiaan worden. Lekker de hele dag met de paarden bezig zijn en lange buitenritten maken. Op de middelbare school veranderde dat in dierenarts, maar ik bleek het verkeerde vakkenpakket te hebben helaas.

Het heeft lang geduurd voordat ik tot dat inzicht kwam. Ik was veel bezig met hard werken en 120% mijn best doen om aan alle eisen te voldoen, ook mijn eigen. Ik vond mezelf niet goed genoeg en ik keek tegen anderen op. Ik legde de lat steeds hoger voor mezelf. Nog een opleiding zus of een cursus zo; als ik meer kennis had zou mijn zelfvertrouwen wel groeien.

Ik kan genieten van kleine dingen:

Een prachtige zonsopkomst.
Mooie kleuren in de lucht en de belofte van een nieuwe dag.
Vogels die in de tuin bij het voer zitten. De roodborst is mijn favoriet, zoals hij parmantig over het gras hupst.
Ganzen die in V-vorm al gakkend over me heen vliegen en in het weiland achter me landen om te foerageren.