De overgang naar een
nieuwe levensfase
Je hebt een heel leuk leven. Je gaat een aantal keren per jaar op vakantie, je hebt fijn werk, je hebt een partner waar je goed mee door een deur kunt, misschien zijn je kinderen al bijna volwassen en wonen wellicht al op zichzelf. En toch heb je het gevoel van: “ik mis iets. Ik weet niet wie ik zelf nou echt ben.”
Mogelijk ben je jezelf een beetje verloren in je zorgtaken voor je kinderen of voor je ouders en kom je nu op een punt waarvan je denkt: “Waar mag het voor mij over gaan? Wie ben ik diep van binnen?”.
Als je gewoon tevreden bent met hoe je leven nu gaat en lekker voortsuddert, vooral zo doorgaan. Of zit er wellicht toch ergens een stemmetje in je hoofd dat denkt: “Wat zit er nog meer in het leven? Is dit het nou?” Dit soort vragen zijn heel normaal. Het heeft er mee te maken dat je een transitie aan het maken bent naar een andere fase in het leven: naar de wijze vrouw, de crone. Je hebt al veel (levens-)ervaring en kennis opgedaan. En nu komt er ook naar voren of je wel verder wilt gaan op het pad dat je tot nu toe belopen hebt.
Welkom in de emotionele overgang, want dat is eigenlijk wat het is. Je gaat jezelf existentiële vragen stellen en het is een soort ijkpunt: ‘oké, ik heb nu (meer dan) de helft van mijn leven gehad, wat wil ik nog met de rest van mijn leven?” Is dat dezelfde manier waarop je het altijd gedaan hebt? Helemaal prima. Of wil je voor jezelf gaan onderzoeken wat er nog meer in het leven is?
Misschien werd je vroeger als klein kind heel blij van tekenen, huppelen, touwtje springen, of wilde je danseres of zangeres worden, net als je moeder worden, of dokter zijn. Je fantaseerde er op los. Nu sta je op een punt in je leven waarin je kunt onderzoeken of je dat wel bereikt hebt. Of heb je dat kleine meisje in je weggestopt omdat het opmerkingen kreeg als: “daar kun je geen droog brood in verdienen” of “doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.”
Je zit in de tweede helft van je leven. Wil je blijven doen wat je nu doet? Je elke dag naar je werk slepen, naar de pijpen dansen van je leidinggevende, omdat er brood op de plank moet komen? Of wil je nu langzamerhand een omslag gaan maken en tegen jezelf zeggen: “oké ik ben nu in een nieuwe fase van mijn leven, ik wil gaan doen waar ík blij van word, waar ík energie van krijg en daar ga ik voor.”
Dan ben je bij mij aan het goede adres.
Ik ga in het programma ‘de emotionele overgang, en nu?’ met je onderzoeken waar je als klein kind blij van werd. Je kon toen helemaal opgaan in je fantasie en bedacht de mooiste dingen. En die wil ik graag met je terughalen, deze grote dromen. En misschien komt er wel iets mooiers uit dan dat je ooit bedacht hebt. Of dat je nu, vastzittend in dat stramien wat je jezelf hebt opgelegd of door de omgeving is aangepraat, iets radicaal anders kunt gaan doen. En dat hoeft niet van de ene op de andere dag. Het gaat erom dat ik jou wil leren om weer terug te gaan naar dat blije meisje. Om weer die sprankeling in je ogen te krijgen, om weer vol verwachting uit te kijken naar een nieuwe dag.
Ga eens bij jezelf na: als je naar je werk gaat, heb je dan die stralende ogen of zit je wat gelaten in de auto of op de fiets? Druk, druk, druk, een grote to-do-lijst afwerken. En aan het eind van de werkdag sleep je je weer naar huis om je verdere beslommeringen te doen. Is dat herkenbaar? Natuurlijk moet er van alles gedaan worden en er moet ook brood op de plank komen en een hypotheek of huur betaald worden.
Word je blij van al die druk die je jezelf oplegt, of die door anderen wordt opgelegd? Krijg je er energie van of geef je geen grenzen aan? Ga dat eens bij jezelf na. Ik kan je daar ook bij ondersteunen. Ik geef gratis en vrijblijvend inspiratiegesprekken waarin we nagaan wat voor jou het punt is dat je weer lekker in je lijf zit, dat je gaat doen waar je blij van wordt, dat je weer gaat sprankelen en huppelen.
