Je stopt dingen weg die met de overgang te maken hebben. Je bent aan het struisvogelen: als je er niet aan denkt, dan is het er niet. In veel gevallen zal dat wel helpen. Je ergert je waarschijnlijk ook aan andere vrouwen die maar lopen te wapperen met hun handen omdat ze een opvlieger hebben of over andere overgangsklachten beginnen. Dat is aan jou niet besteed. Je gaat gewoon door met waar je mee bezig was.

En toch is er af en toe een stemmetje in je hoofd dat aangeeft dat het allemaal niet meer zo leuk is: In hoe je omgaat met dingen, je achtergesteld voelt ten opzichte van je jongere collega’s of ervan baalt dat je alweer een rimpel erbij hebt. Op een gegeven moment moet je eraan geloven: je wordt ouder en komt in een nieuwe levensfase. Dat betekent niet, dat je achter de geraniums moet gaan zitten. Wellicht is dat een angstbeeld van je, omdat je dat als voorbeeld van je oma of je moeder hebt gehad. Hoewel de overgang ingrijpend is, kun je blijven doen en laten wat je altijd al deed, misschien iets minder actief dan je gewend was.

Hoe je met het gebeuren omgaat heb je voor een groot deel zelf in de hand. Ga je bij de pakken neerzitten: och jee, ik word ouder, nu is mijn leven voorbij? Of ga je onderzoeken waar je energie van krijgt en blij van wordt?

De keuze is aan jou. Kies je voor een leuk leven of kies je voor de geraniums?