Lange tijd liep ze tegen de beperkende overtuiging “ik ben niet goed genoeg” aan. Vol enthousiasme begon ze aan allerlei dingen, maar na een tijdje zakte dat weer in, want ze voelde zich te onzeker om door te pakken. Dat maakte mede dat ze niet lekker in haar vel zat en ze zocht steeds naar uitvluchten om iets niet te hoeven doen. Ze zat een beetje in een neerwaartse spiraal.

Het kwam er op neer dat ze dat stemmetje in haar hoofd hoorde dat zei dat ze niet goed genoeg was. Positieve affirmaties hielpen een beetje. Ze heeft van alles verzonnen om eruit te komen en die overtuiging los te laten, maar ze bleef ermee in gevecht.

Steeds in conflict zijn met een beperkende overtuiging kost je ontzettend veel energie. En die kun je ook voor leukere dingen gebruiken. Ik heb met haar een oefening gedaan, een soort omgekeerde psychologie, om die beperkende overtuiging te gaan omarmen. En op een gegeven moment zag ik in haar iets veranderen: ‘het maakt niet uit of ik goed of niet goed ben, ik ben een fantastisch mens. Kom maar op.’

Dat heeft bij haar zo’n shift teweeggebracht dat ze de energie weer letterlijk voelde stromen in haar lichaam. Ze had weer zin om leuke dingen te doen, haar creativiteit kwam naar boven en ze wilde weer schilderen.

Ik sprak haar een aantal weken later en ze was eigenlijk nog steeds verbaasd dat het zo goed ging. Er lag niet meer zo’n lading op het niet goed genoeg zijn. Het gaf haar veel rust. En ze voelde zich weer gelukkig.